The neural basis of structure in language: bridging the gap between symbolic and connectionist models of language processing

Gideon Borensztajn beschrijft een theorie van taalverwerking in het brein, die een verband legt tussen taalkundige operaties ter ondersteuning van een goede zinsopbouw en algemene neurale processen van informatieverwerking in de hersenen. Deze theorie kan verklaren hoe en in welke vorm de structuur van zinnen intern in het geheugen wordt opgeslagen tijdens het leren van taal. Ook kan de theorie verklaren hoe bij het produceren van taal het geheugen wordt uitgelezen, en de in het geheugen opgeslagen kleinste brokstukken van de taal (op een flexibele manier) worden gecombineerd tot een onbeperkt aantal nieuwe zinnen. Hoewel kinderen de regels van hun moedertaal schijnbaar spelenderwijs leren, voltrekt zich ondertussen in hun brein een geleidelijke transformatie van een heel letterlijke voorstelling van de taaluitingen die ze gehoord hebben naar een abstracte voorstelling van de wetmatigheden van hun taal. Borensztajn verklaart dit leerproces als een reorganisatie van het geheugen (gekarakteriseerd als een netwerk van hersencellen). Hij laat aan de hand van computersimulaties zien hoe op grond van individuele taalervaringen langzamerhand een gestructureerd netwerk van taal in de hersenen ontstaat