Stalking. Van media-hype tot juridische categorie

Bij alle maatschappelijke en politieke commotie is de wetenschappelijke aandacht voor het fenomeen van belaging achtergebleven. Toch zijn er nog de nodige kwesties die om opheldering vragen. Zo is het, ten eerste, niet duidelijk welke gedragingen wel en welke gedragingen niet onder het begrip ¿belaging' vallen. Algemeen wordt het jarenlang posten bij de woning van het slachtoffer als stalking gezien, maar is het incidenteel versturen van een liefdesbrief, het herhaaldelijk indringend aankijken of het dreigen met geweld dat ook? Ten tweede doet zich de vraag voor wat men wat onder ¿vrijheid' en ¿privacy' verstaat, wanneer men zoals de indieners van het genoemde wetsvoorstel belaging opvat als een ernstige aantasting van de persoonlijke levenssfeer. Waarom mogen er eigenlijk grenzen worden gesteld aan het morele en/of juridische recht van iemand om liefdesbrieven te schrijven of om zich op bepaalde plekken in de openbare ruimte te bevinden? Ten slotte kan men zich afvragen welke rol het (straf-)recht dient te spelen bij de bestrijding van belaging. Biedt het wetsvoorstel van Dittrich c.s een goed instrument in de strijd tegen stalking of zijn daartoe andere, al dan niet juridische middelen meer geëigend? In het onderstaande wordt kort ingegaan op deze kwesties. §2 biedt een conceptuele analyse van het begrip ¿belaging', dat door ons wordt opgevat als een vorm van geestelijke mishandeling. Behalve aan stalking, zal ook aandacht worden besteed aan andere vormen van psychische terreur. In §3 worden de bestaande en de voorgestelde juridische middelen om belaging tegen te gaan, behandeld. Centrale vraag hierbij is of het genoemde wetsvoorstel ter bestrijding van stalking verenigbaar is met het strafrechtelijke lex certa-beginsel. §4 bevat een kort overzicht van de knelpunten die naar onze mening aan de strafbaarstelling van stalking kleven.In de laatste paragraaf wordt een korte vooruitblik geboden op de verschillende bijdragen die in deze bundel te vinden zijn