Wijchen-Hoefsestraat 16 en Zesweg 7. Inventariserend veldonderzoek door middel van boringen en proefsleuven: BAAC rapport A-10.0022

Tijdens het booronderzoek is vastgesteld dat het onderzoeksgebied Zesweg 7, evenals het onderzoeksgebied aan de Hoefsestraat, gelegen is op een rivierduin. Deze rivierduin heeft zich ontwikkeld op de Laag van Wijchen, die binnen het plangebied ter hoogte van boring 1 en 4 op een diepte van 80 cm -mv is aangetroffen. Als deze gegevens worden vergeleken met de geomorfologische situatie zoals waargenomen in het vrijwel naastgelegen onderzoeksgebied Hoefsestraat 16, waar bij een opgraving een grafveld uit de ijzertijd is aangetroffen, valt op dat de Laag van Wijchen zich ter hoogte van plangebied Zesweg 7 aanmerkelijk minder diep bevind. De hoogtekaart laat zien dat het maaiveld ter hoogte van Zesweg 7 circa 50 tot 100 cm lager is gelegen dan Hoefsestraat 16, waardoor geconcludeerd kan worden dat Zesweg 7 op de flank van de aldaar aanwezige rivierduin is gelegen. Rivierduinen zijn dankzij hun relatieve elevatie ten opzichte van de omgeving door de tijd heen uitgelezen locaties geweest voor vestiging en bijvoorbeeld ook voor rituele locaties zoals grafvelden. Ze vormden vaak markante plaatsen in de omgeving en konden zelfs na gedeeltelijke begraving nog als donken boven de omgeving uitsteken. De oorspronkelijke bodemopbouw van het plangebied is die van een loopodzol. Binnen het plangebied is de bodem tot variabele diepte afgetopt, en bij het aangetroffen bodemprofi el kunnen archeologische waarden verwacht worden tot in de BC-horizont. Hoewel de archeologische indicatoren bij dit booronderzoek als zodanig geen aanwijzingen vormen voor de aanwezigheid van archeologische waarden binnen het plangebied, moet, afgaande op de geomorfologische context, alsmede de matig tot redelijke intactheid van de bodem, er een hoge archeologische verwachting gegeven worden op, met name, ijzertijdcomplexen. Het zeer nabij gevonden grafveld heeft zich mogelijk over de rivierduin uitgebreid tot binnen het plangebied Zesweg 7, maar dergelijke structuren zijn zeer lastig te prospecteren daar ze – indien intact- niet specifi ek gekenmerkt worden door een strooiing van aardewerk en/of andere archeologische indicatoren. Voor alle overige perioden geldt eveneens een middelhoge- tot hoge archeologische verwachting. In het noorden en midden van werkput 1 is sprake van begravingen in de vorm van crematies. Van één graf is vastgesteld dat deze dateert uit de (midden-)ijzertijd. De grens van het grafveld zou mogelijk bij de overgang naar de grijzere laag in het zuiden van werkput 1 kunnen liggen. Deze grijzere laag wijst mogelijk op een vochtiger bodem, die minder geschikt is voor huizenbouw en / of begravingen. In werkput 2 gaat de bouwvoor direct over naar de C-horizont en zijn resten van recente verploeging zichtbaar tijdens de vlakaanleg, hier zijn nog enkele sporen waargenomen. Werkput 3 het westen leverde vele kuilen op. De functie en datering hiervan is onbekend. Het vondstmateriaal bestaat uit aardewerk, bouwmateriaal, natuursteen, vuursteen, metaal, slak en verbrand menselijk botmateriaal. Het aardewerk zou uit de midden ijzertijd kunnen dateren, echter een datering in de late bronstijd-vroege ijzertijd of late ijzertijd is niet uit te sluiten. Op basis van een C14-datering van het verbrande bot uit de urn zou mogelijk een nauwkeurigere datering bepaald kunnen worden. Het menselijk botmateriaal dient nader onderzocht te worden om geslacht, aantal individuen en leeftijd te kunnen bepalen. Naast het ijzertijdaardewerk is uit het esdek en de bouwvoor aardewerk uit de middeleeuwen en nieuwe tijd afkomstig, evenals bouwkeramiek dat dateert uit de nieuwe tijd, metaal uit de nieuwe tijd en vuurstenen voorwerpen uit het neolithicum. Het natuursteen is onbewerkt en kan niet aan een bepaalde periode toegewezen worden. De slak zou mogelijk met de bewoningsfase van het terrein te maken kunnen hebben