Gemeente Utrechtse Heuvelrug. Plangebied Maarnse Grindweg 37 te Maarn. Archeologisch bureauonderzoek en Inventariserend veldonderzoek (verkennende fase).

In opdracht van Vos & Teeuwissen heeft het onderzoeks- en adviesbureau BAAC bv een archeologisch bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek met behulp van boringen (verkennende fase) uitgevoerd in het plangebied Maarnse Grindweg 37 te Maarn. Uit het bureauonderzoek blijkt dat het plangebied aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug ligt. Het plangebied vormt gezien de ligging op een landschappelijke gradiënt van oudsher een aantrekkelijk vestigingsgebied. In de omgeving van het plangebied zijn aanwijzingen voor bewoning, begravingen en/of landbouw uit het neolithicum, de bronstijd, de ijzertijd en de Romeinse tijd. Het plangebied maakte lange tijd deel uit van een heidegebied, waarbij zich direct ten zuidwesten van het plangebied een kruispunt van (doorgaande) wegen bevond. In de loop van de negentiende eeuw is het zuidelijke deel van het plangebied bebouwd geraakt. In de twintigste eeuw is ook her en der in het resterende deel van het plangebied bebouwing verrezen. Op basis van de combinatie van een aantrekkelijke vestigingsplaats met de verwachte verstoring wordt aan het plangebied een middelhoge verwachting voor archeologische waarden uit het laatpaleolithicum tot en met de vroege middeleeuwen toegekend. Voor de volle middeleeuwen tot en met de nieuwe tijd geldt een lage verwachting. Uit het veldonderzoek blijkt dat zich in het plangebied hellingafzettingen en dekzanden bevinden waarin een veldpodzol is ontstaan. Door het gebruik vanaf de negentiende eeuw is het oorspronkelijke bodemprofiel afgetopt en is een 40 tot 55 cm dikke humeuze bovengrond ontstaan. De bodem in het plangebied kan derhalve worden geclassificeerd als een combinatie van hoge zwarte enkeerdgronden en laarpodzolgronden. Het zuidelijke deel van het plangebied is intensiever gebruikt, o.a. door de bouw en sloop van een woning en de aanwezigheid van leidingen en infrastructuur, waardoor de bodem hier (plaatselijk) tot in de C-horizont is verstoord. Op basis van deze resultaten is de archeologische verwachting bijgesteld naar een lage verwachting voor vuursteenvindplaatsen uit het paleolithicum tot en met het neolithicum, een middelhoge verwachting voor archeologische waarden (nederzettingsresten, graven, e.d.) uit het neolithicum tot en met de ijzertijd en een lage verwachting voor archeologische waarden uit de Romeinse tijd tot en met de nieuwe tijd. De verwachting is dat de bodem door de geplande ingrepen zal worden verstoord tot in de top van het archeologische sporenniveau. Gezien de mogelijk aanwezige archeologische vindplaats (met een lage vondstdichtheid en de aanwezigheid van sporen) wordt geadviseerd om een vervolgonderzoek in de vorm van proefsleuven uit te voeren