Project Ongekend Bijzonder, Utrecht, interview 28

geslacht: Vrouw land van herkomst: Ethiopië klasse in land van herkomst: n.b. leeftijd aankomst NL: 23 stad: Utrecht vluchtreden: “Ik kwam als verliefde vluchtelinge, niet echt een asielzoeker met allerlei redenen, maar ik kwam met mijn man. Als vluchtelinge, verliefd. Dus ik ben met mijn man gevlogen, omdat mijn man moest vluchten. Ik wil graag met hem zijn, daarom ben ik hier in Nederland. relaties met eigen gemeenschap: Haar man is Ethiopisch en ze zegt dat ze pas echt compleet gelukkig en zonder pijn kan zijn als haar familie en andere Ethiopiërs het (qua gezondheidszorg, vrijheid en opleidingsmogelijkheden etc.) net zo goed hebben als zij. Verder heeft ze het niet veel over relaties met haar eigen gemeenschap. Ze is erg gericht en ingebed in het dorp en het sociale leven met andere dorpsbewoners. Wel wil ze graag de Ethiopische cultuur en schoonheid van Ethiopië aan hen meegeven, dat is één van haar toekomstdromen. opleiding: Sociaal-pedagoog beroep land van herkomst: Student werk in NL: sociaal-pedagogische hulpverlening kinderen: 2 bijdrage aan de stad: Allerlei vrijwilligerswerk ,opleiding gedaan. Werk. Trotse moeder van twee zonen; klassemoeder geweest en haar man voetbalcoach. Andere dorpsbewoners helpen met van alles en nog wat (wanneer iemand ziek is etc.). Ethiopische cultuur doorgeven. opvallend/bijzonder: In haar woonplaats is er actie gevoerd om het gezin, dat eigenlijk weg moest, hier te houden. Veel steun ondervonden van individuen, Groen Links en de kerk. Mochten uiteindelijk toch blijven. Ze heeft een grote persoonlijke ontwikkeling meegemaakt. “Het heeft mij ook zo zelfvertrouwen gegeven en maakt mij wie ik ben. Omdat iedere stap wat ik neem geeft mij enorm.. In het begin ben ik bang om te proberen, om te doen, maar later, hoe heb ik dat gedaan? Dat heeft mij, ik zie het niet als een bijdrage, maar soort ontwikkeling van mijzelf”. Belangrijke gebeurtenis was dat ze na 11 jaar van 'pijnlijk' wachten eindelijk een verblijfsvergunning kregen. Het wachten vergde veel van haar en haar oudste zoon, veel verdriet en onzekerheid