Archeologisch bureau- en booronderzoek aan de Miensker te Burgum, gemeente Tytsjerksteradiel (FR)

De omgeving van de onderzoekslocatie kent een lange bewoningsgeschiedenis. De grondmorene en dekzandwelvingen in de nabijheid van de dalvormige laagten vormden een aantrekkelijk woon- en jachtgebied voor mobiele groepen jager-verzamelaars in het laat-paleolithicum en het mesolithicum. Vanaf het neolithicum raakten de laaggelegen gedeelten van het landschap geleidelijk overdekt met hoogveen. De hogere dekzandruggen bleven nog een tijdlang bewoonbaar, maar kwamen wel geïsoleerd te liggen. Uit het neolithicum zijn in de wijdere omgeving van de onderzoekslocatie relatief veel werktuigen aangetroffen, in het bijzonder gepolijste bijlen (vuursteen en natuursteen). Hoewel er vooralsnog geen vindplaatsen zijn aangetroffen die duiden op permanente bewoning (nederzettingen, grafvelden) kan worden aangenomen dat het gebied ook in het neolithicum door de mens werd bewoond. Uit de periode bronstijd tot en met de ijzertijd ontbreken bewoningssporen. De reden hiervoor is niet duidelijk: mogelijk kwam het dekzandgebied geïsoleerd te liggen door de groei van hoogveen in de omgeving, of vindplaatsen uit deze perioden zijn tot op heden nog niet ontdekt. Uit losse vondsten uit de vroege middeleeuwen bestaande uit aardewerk en metaalvondsten blijkt dat het gebied ook in deze periode in gebruik was. Vanaf de late middeleeuwen wordt het veengebied geleidelijk ontgonnen en ontstaan de huidige historische dorpskernen. In het plangebied lijken nooit grote vormen van bebouwing te hebben gestaan. De weg en de bestaande sloot zijn al terug te vinden in de atlas van Eeckhof sinds 1849. Dit betekent dat er een grote kans is dat het gebied vrij is gebleven van verstoringen en er een intacte bodemopbouw aanwezig is. Veranderingen van de percelering, diepploegen, de aanleg of verwijdering van bebossing rond de sloot en weg of het verleggen van de sloot of weg kunnen echter wel tot verstoringen in het bodemarchief hebben geleid. De precieze mate van verstoring is op basis van dit bureauonderzoek niet in voldoende mate vast te stellen. Bovenstaand gespecificeerd verwachtingmodel dient te worden getoetst door middel van een inventariserend veldonderzoek – karterend onderzoek 3 voor de periode steentijd-bronstijd en een waarderend onderzoek vuursteenvindplaatsen, zoals aangegeven op de FAMKE. Ook voor de periode ijzertijd-middeleeuwen dient het verwachtingsmodel te worden getoetst door middel van een inventariserend veldonderzoek – karterend onderzoek 3. Uit dit inventariserend veldonderzoek is gebleken dat de bodemopbouw in het onderzoeksgebied verstoord is. Vervolgonderzoek wordt daarom niet aanbevolen