Een karterend archeologisch inventariserend veldonderzoek door middel van boringen aan de Prins Alexanderstraat te Doetinchem (Gld): ARC-Rapporten 2009-76

Volgens het bureau-onderzoek door Econsultancy ligt het plangebied op de noordoostflank van een NW-ZO geori¨enteerde dekzandrug en zijn door menselijk handelen hierop hoge enkeerdgronden tot ontwikkeling zijn gekomen (potstalsysteem). De enkeerdgronden hebben, doordat ze de oorspronkelijke (podzol)bodems veelal beschermen tegen (recente) bodemverstorende ingrepen, volgens de Cultuurhistorische Waardenkaart van de provincie Gelderland een hoge archeologische trefkans. Gezien de landschappelijke context kunnen in de top van C-horizont archeologische resten vanaf het Laat-Paleolithicum worden verwacht. Er zijn in de omgeving resten van bewoning aangetroffen uit zowel IJzertijd, Bronstijd, Romeinse Tijd en Middeleeuwen aangetroffen. Vanuit resultaten uit het archeologisch onderzoek aan de nabijgelegen N317 (Keppelseweg) wordt verwacht dat er een archeologische vindplaats (nederzetting) aanwezig is binnen de dekzandrug waarop het plangebied zich bevindt. Het karterend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat de locatie inderdaad op een dekzandrug ligt. Er is, met name op het centrale deel van het plangebied, een dikke eerdlaag is aangetroffen, waardoor de bodem als hoge enkeerdgrond geclassificeerd kan worden. In alle boringen behalve boring 7 is het bodemprofiel volledig intact. In de archeologische laag (onderste deel van het eerddek (A-horizont), de mollenlaag (A/C horizont) en de eerste 25 cm van het dekzand (C-horizont)) zijn voor met name het westelijk en centrale deel van het plangebied houtskool- en baksteenfragmenten aangetroffen. Mogelijk is, in samenhang met eerder aangetroffen archeologische vondsten op 200 meter ten zuiden van het plangebied (N317, Keppelseweg) sprake van een archeologische vindplaats. Mogelijk aanwezige archeologische resten zullen in binnen het oostelijk deel van het plangebied reeds verstoord zijn door recente vergravingen en zullen dus ook niet meer in situ voorkomen