Een karterend archeologisch inventariserend veldonderzoek door middel van boringen aan de Garderbroekweg te Kootwijkerbroek,gemeente Barneveld (Gld): ARC-Rapporten 2009-227

Volgens het bureau-onderzoek door BAAC ligt het plangebied waarschijnlijk op de zuidflank van een dekzandrug, ten zuidwesten overgaand naar een vlakte van ten dele verspoelde dekzanden. Hier zijn binnen het plangebied laarpodzolgronden en beekeerdgronden (uiterst zuidelijk deel van het plangebied) tot ontwikkeling gekomen. Omdat bij laarpodzolgronden de humushoudende bovengrond gedeeltelijk door de mens is opgebracht en het feit dat deze, vaak relatief laaggelegen locaties vaak tot vrij recentelijk in gebruik zijn geweest als akker- of weiland, kunnen eventuele vindplaatsen in of onder de bouwvoor mogelijk nog gaaf aanwezig zijn. Volgens de IKAW als de archeologische verwachtingskaart van de gemeente Barneveld heeft het plangebied dan ook een hoge archeologische trefkans. In de dekzandgebieden kunnen in principe bewoningssporen vanaf het Laat-Paleolithicum worden aangetroffen. Binnen een straal van 500 meter rondom het plangebied bevinden zich echter geen archeologische monumenten of AMK-terreinen. Ook zijn er geen vondstmeldingen of archeologische waarnemingen geregistreerd. Het plangebied stond vanaf het begin van de 19de eeuw bekend onder de naam 'Het Hol' en was destijds al bebouwd met een viertal gebouwen. 'Het Hol' kan worden opgevat als 'laagliggend gebied' ten opzichte van het omliggende dekzandrelief, en zal dus niet een heel gunstige positie hebben gehad als tijdelijke nederzettingslocatie voor Jagers-Verzamelaars (Laat-Paleolithicum - Mesolithicum). Op basis van het AHN ligt het plangebied op een overgangspositie van hoog naar laag en zal voor Landbouwers (Neolithicum-Middeleeuwen) wel een gunstige nederzettingslocatie zijn geweest, waarbij de hooggelegen dekzandruggen werden gebruikt voor het verbouwen van gewassen (akkers) en de laaggelegen gebieden richting de beekdalen als weidegronden voor het vee. Het karterend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat in ieder geval op een deel van de locatie (boringen 2, 3, 4) dekzanden op fluvio-eolische zanden aanwezig zijn (geweest), waarin zich een veldpodzol of een laarpodzol heeft ontwikkeld. Op het overgrote deel van de locatie is de bodem dusdanig verstoord dat niet meer te bepalen is wat de oorspronkelijke bodemopbouw en het bodemtype is geweest. De drie boringen waar nog een (restant van) een podzol is aangetroffen, zijn bemonsterd en gezeefd. Hierbij zijn geen archeologische indicatoren aangetroffen. Geconcludeerd kan worden dat op het grootste deel van de locatie de bodem dusdanig is verstoord dat de kans op de aanwezigheid van een archeologische vindplaats zeer klein is. Op het gedeelte dat niet is verstoord, zijn geen archeologische indicatoren aangetroffen tijdens het karterend booronderzoek. het is daardoor niet waarschijnlijk dat er hier wel sprake is van een archeologische vindplaats, er van uitgaande dat een eventuele vindplaats een vondstdichtheid heeft van meer dan 40 vondsten per vierkante meter