Een archeologisch bureau-onderzoek en inventariserend veldonderzoek door middel van boringen aan de Weteringstraat 16 en 17 te Loon op Zand (NB): ARC-Rapporten 2011-133

De onderzoekslocatie ligt in het Zuid-Nederlands zandgebied. Op de IKAW, de geomorfologische kaart en op de bodemkaart is de onderzoekslocatie niet gekarteerd. Waarschijnlijk zijn op de onderzoekslocatie dekzandruggen met hoge enkeerdgronden aanwezig. Hierdoor heeft de onderzoekslocatie een middelhoge tot hoge archeologische trefkans op archeologische resten en/of sporen uit de periode Laat-Paleolithicum – Nieuwe Tijd. In de omgeving van de onderzoekslocatie zijn resten vanaf het Mesolithicum bekend. In 1832 en 1900 was de onderzoekslocatie deels bebouwd. Beide gebouwen op de onderzoekslocatie zijn MIP-objecten van cultuurhistorische waarde. Of nog archeologische resten en/of sporen op de onderzoekslocatie aanwezig zijn, hangt af van de intactheid van het bodemprofiel. Mogelijk is het potentiele archeologische niveau onder het eerddek al deels verstoord door de voormalige en huidige bebouwing en de reeds uitgevoerde sanering in het westen van de onderzoekslocatie. Tijdens het karterende booronderzoek is dekzand aangetroffen. Het dekzand is recent tot 60 a 105 cm –mv vergraven. Onder het vergraven pakket zijn geen archeologische indicatoren waargenomen. Gezien de dikte van het bruingrijze vergraven pakket waren van oorsprong waarschijnlijk hoge enkeerdgronden of beekeerdgronden op de onderzoekslocatie aanwezig. Deze zijn echter tot in C-horizont vergraven. Hierdoor is een eventueel vondstenniveau grotendeels verdwenen. Diepere grondsporen uit de periode Neolithicum – Nieuwe Tijd kunnen nog wel aanwezig zijn. Omdat diepere grondsporen nog aanwezig kunnen zijn, blijft de middelhoge tot hoge archeologische trefkans op grondsporen uit de periode Neolithicum – Nieuwe Tijd van kracht