Een archeologische begeleiding bij het uitgraven van een bouwput aan Wolddijk 103 te Groningen (GR)

Uit de begeleiding blijkt dat de bouwput alleen in de zuidwesthoek de wierdelaag raakt. Het overgrote deel van de bouwput ligt in subrecente ophogingslagen. In de wierdelaag wordt nog net de rand van een mestkuil aangesneden. Tijdens het zetten van één boring in de wierdelaag blijkt dat deze laag circa 1,5 m dik is en overgaat in het zand van de oeverwal van de Hunze. Het aangetroffen aardewerk komt vooral uit de ophogingslaag of van het raakvlak (overgang tussen de wierdelaag en de ophogingslaag) met de wierdelaag. Dit aardewerk komt uit de nieuwe tijd. Er zijn twee fragmentjes, die gedateerd kunnen worden in de ijzertijd. Uit de aangetroffen mestkuil komt ook aardewerk uit de nieuwe tijd. Medewerkers van Het Groninger Landschap hebben verspreid over de wierde kogelpotaardewerk aangetroffen. Doordat in de bouwput geen goede archeologische sporen zijn aangesneden, is een strakke datering van de wierde niet mogelijk. De kern van de wierde ligt op de oeverwal van de Hunze. Het eerder uitgevoerde booronderzoek wijst uit dat de wierdelagen ook op de beddingsedimenten van de Hunze liggen. De wierde is dus uitgebouwd in de richting van de Hunze. Recentelijk is een deel van de gracht rond de grootste uitbreiding van de wierde in de noordoost hoek gedempt en is het terrein opgehoogd met onder andere puin. Bij deze ophoging is ook grond van buiten de oorspronkelijke wierde bij het erf getrokken. De wierdelagen zijn alleen in de zuidwesthoek van de bouwput aangesneden. Omdat er rekening gehouden moet worden dat de kern van de wierde uit de ijzertijd stamt en omdat uit boringen blijkt dat er nog 1,5 m dikke wierdelagen dieper in de grond aanwezig zijn, wordt aanbevolen om voor de gehele wierde te streven naar behoud waarbij verstoringen van de bodem worden voorkomen