Vergelijkend onderzoek van de bepaling van het kaliumpermanganaatverbruik in drinkwater met verschillende methoden

Tot december 1984 werd in de afdeling A & I van het LAC het "basische kaliumpermanganaatverbruik" in watermonsters gemeten. Daarna werd overgegaan op de bepaling van het "zure kaliumpermanganaatverbruik". Voor vergelijking van de alkalische kaliumpermanganaatverbruik-methode met de zure methode volgens NEN 6491 en ISO/DIS 8467, werd in 40 drinkwatermonsters het kaliumpermanganaatverbruik bepaald. Tevens werd het zure kaliumpermanganaatverbruik met een auto-analyser in het vergelijkingsonderzoek betrokken. De statistische analyse toont aan, dat de zure methode volgens NEN 6491 niet leidt tot significante afwijkingen van de methode volgens ISO-DIS 8467. De auto- analysermethode levert echter resultaten die sterk significant afwijken van de alkalische methode en de beide zure methoden. De alkalische methode die voorheen in de afdeling A & I van het LAC gebruikt werd, leidt, evenals de auto-analysermethode, tot significant hogere meetuitkomsten dan de beide zure methoden.