Teeltvrije zones : invloed op belasting van het oppervlaktewater

Om te voorkomen dat op percelen gebruikte gewasbeschermingsmiddelen en mest in nabijgelegen oppervlaktewater terechtkomen, zijn zogeheten teeltvrije zones ingesteld. Het is echter moeilijk aan te geven wat de optimale breedte van deze zones is. Dat komt doordat informatie ontbreekt over de wijze waarop gewasbeschermingsmiddelen en mest (nutriënten) indirect in het oppervlaktewater terechtkomen.<br>Dit blijkt uit een verkennende literatuurstudie van het RIVM. Opdrachtgever is het ministerie van VROM dat de breedte van de teeltvrije zone wil optimaliseren. Dit onderzoek geeft eveneens bij benadering aan welk oppervlak uit productie moet worden genomen bij verschillende breedten van de teeltvrije zones.<br>Gewasbeschermingsmiddelen en mest kunnen direct in het oppervlaktewater naast percelen terechtkomen. In deze situaties is het mogelijk om aan te geven hoeveel minder er bij bepaalde breedte van de teeltvrije zone in de sloten terechtkomt. Bij indirecte emissies, zoals af- en uitspoeling, is het moeilijk te zeggen wat de invloed van de breedte van de teeltvrije zone is. Plaats- en tijdafhankelijke omstandigheden, zoals de vochttoestand van de bodem, kunnen de belasting sterk beïnvloeden.<br>Internationaal onderzoek naar het belang van de breedte van de teeltvrije zone is niet of nauwelijks bruikbaar voor de Nederlandse situatie. Dat komt doordat de landen verschillende breedtes voor die zone hanteren en doordat internationaal onderzoek voornamelijk in niet-vlakke gebieden is uitgevoerd. De internationale term voor de teeltvrije zone, bufferstrook, is overigens een betere benaming omdat het niet om onbewerkte grond gaat. Juist door deze strook te bewerken en te beplanten worden de emissies beperkt.