Parodontitis en diabetis mellitus: een wederzijdse beïnvloeding

Al decennialang wordt er gespeculeerd over de causale relatie tussen parodontitis en diabetes mellitus. Veel studies hebben aangetoond dat deze ziekten elkaar wederzijds kunnen beïnvloeden. Insulineresistentie speelt een belangrijke rol in de biopathologie van diabetes type 2. Door deze resistentie verslechtert de metabole regulatie en raken eiwitten versuikerd. Glycosylering van eiwitten resulteert vervolgens in verstoring van vitale processen (afweer, wondgenezing enzovoort) en initieert een verhoogde ‘pro-inflammatoire’ status, met als gevolg de bekende microen macrovasculaire complicaties, waaronder parodontitis. Uit onderzoek blijkt ook dat deze verhoogde ontstekingsgraad kan leiden tot meer insulineresistentie, waarmee een onbehandelde diabetespatiënt zich per definitie in een vicieuze cirkel bevindt. Naast een slechte metabole regulatie kunnen ook andere infectie- en ontstekingsprocessen (zoals parodontitis) en overgewicht leiden tot insulineresistentie. Behandeling van parodontitis zorgt dan ook voor een betere metabole regulatie. Opmerkelijk is de bevinding dat dit effect minder zichtbaar is bij diabetespatiënten met overgewicht. Vanwege de wederzijdse relatie tussen parodontitis en diabetes mellitus is interdisciplinaire samenwerking noodzakelijk om deze ziekten optimaal te behandelen