Diagnostisch onderzoek bij mensen met een LVB: hoe haal je het beste in ze naar boven?

Jeugdigen met een licht verstandelijke beperking (LVB) hebben verhoudingsgewijs vaker emotionele problemen en gedragsproblemen dan jeugdigen zonder een LVB. Toch zijn er nog steeds niet veel diagnostische instrumenten en interventies voor hen ontwikkeld. In de praktijk worden daarom instrumenten en interventies ingezet die ontwikkeld en gevalideerd zijn voor mensen zonder een LVB. Om dan toch betrouwbare en bruikbare resultaten uit het diagnostisch onderzoek te krijgen en om een interventie zo effectief mogelijk te laten zijn, is het belangrijk dat er aangesloten wordt op de kenmerken van de LVB. Het Landelijk Kenniscentrum LVB heeft het initiatief genomen om de kennis en ervaringen over deze kenmerken, en hoe daar op aan te sluiten in diagnostiek en behandeling, bijeen te brengen en wetenschappelijk te onderbouwen. Dit heeft in 2011 geleid tot de Richtlijn Effectieve Interventies LVB, waarin de behandeling centraal staat (De Wit, Moonen, & Douma, 2011). Een jaar later verscheen de Richtlijn Diagnostisch Onderzoek LVB die gericht is op het optimaliseren van de mogelijkheden tot zelfrapportage door mensen met een LVB (Douma, Moonen, Noordhof, & Ponsioen, 2012). In die richtlijn worden onder andere aanbevelingen gedaan voor hoe met een LVB rekening te houden in de constructie en de afname van een zelfrapportage-instrument. In dit artikel beschrijven we kort hoe de richtlijn tot stand is gekomen, wat de belangrijkste kenmerken zijn van een LVB en hoe daarmee rekening te houden in de constructie en afname van zelfrapportage-instrumenten