Europese eenwording in verscheidenheid

Er is geen panacee in een situatie waarin zeven plagen op de Europese Unie zijn neergedaald: de bankencrisis, de bijna-deconfiture van de Griekse overheid, de Oekraïne-crisis, de burgeroorlog in Syrië, de vluchtelingencrisis, de gevolgen van de klimaatverandering, en de dreiging van een Brexit. Het Bijbelse verhaal van de zeven plagen die de farao troffen, was geen voorloper van de dreigingsbeelden van de NCTV, maar een aansporing tot bezinning die ruimte maakte voor het inslaan van nieuwe wegen. Om dat te doen hoeft het Nederlandse voorzitterschap van de Europese Unie echt geen mozaïsch kaliber aan te nemen, hoeveel er ook te leren valt van Moses als politiek leider. Kennis en inzicht in de geschiedenis tot hieraan toe zijn daarvoor wel nuttig, evenals een analyse die zich weet los te maken van stereotype framing. De door het kabinet aan beide Kamers der Staten-Generaal voorgelegde beleidsnota over het voorzitterschap wil de Unie vooral op ‘koers’ houden en bijdragen aan groei van werkgelegenheid door duurzame groei, voortgang maken met de lopende ‘dossiers’ en bruggen bouwen, maar verkent geen nieuwe routes