Implantaten bij patiënten met bruxisme

Bruxisme (tandenknarsen en klemmen) wordt algemeen beschouwd als een contra-indicatie voor het toepassen van tandheelkundige implantaten. Het bewijs daarvoor is echter vrijwel uitsluitend gebaseerd op klinische ervaring. Tot op heden hebben studies naar een mogelijke oorzaak-gevolgrelatie tussen bruxisme en het falen van implantaten geen consistente en specifieke uitkomsten opgeleverd. Dit is gedeeltelijk te wijten aan de grote variatie in het onderzoeksmateriaal van die studies waar het de technische en biologische aspecten betreft. Hoewel er nog steeds geen bewijs is voor de suggestie dat bruxisme een overbelasting van implantaten en hun suprastructuur veroorzaakt, wordt een voorzichtige benadering aanbevolen. Zo worden een paar praktische richtlijnen gegeven om de kans op het falen van implantaten te beperken. Behalve de aanbeveling om het bruxisme als pathologie zelf te behandelen, betreffen deze richtlijnen het aantal en de afmetingen van de implantaten, het ontwerp van de occlusie en articulatie en de bescherming na afbehandelen met behulp van een occlusale stabilisatiespalk