Een ongemakkelijke verantwoordelijkheid

De kwantitatieve doelen van het Klimaatverdrag en het Kyoto Protocol om emissies van broeikasgassen te beperken zijn volgens recente wetenschappelijke inzichten onvoldoende om een verandering van het klimaat op aarde te voorkomen, en dat geldt naar verwachting eveneens voor nieuwe doelen waarover op dit moment wordt onderhandeld. Het is dan ook noodzakelijk voor landen om zich aan te passen aan klimaatverandering, waaronder een stijging van de zeespiegel. In tegenstelling tot ontwikkelde landen, zoals Nederland, bezitten veel ontwikkelingslanden niet over de technische, economische en bestuurlijke capaciteiten om hun infrastructuur en samenleving tijdig op de onvermijdelijke nadelige gevolgen van klimaatverandering voor te bereiden. Laaggelegen eilandstaten, zoals de Malediven en Tuvalu, en laaggelegen kustgebieden, zoals sommige gebieden in Alaska en langs de Golf van Bengalen, zullen (deels) onder de zeespiegel verdwijnen. Dit zal mogelijk in de loop van deze eeuw al tot een massale migratie van mensen en zelfs volkeren leiden. Deze klimaatontheemden hebben echter geen recht op toegang tot andere landen en ontberen adequate internationale rechtsbescherming. De verbetering daarvan is urgent