In het vroegmoderne Europa werd op alle terreinen van cultuur, aan vorstenhoven en universiteiten, in schouwburgen en uitgeverijen, de vernieuwende kracht van de klassieke bronnen gevoeld en verwerkt. Overal verschenen edities van Griekse en Latijnse teksten en werden de 'klassieken' ingezet bij de reflectie op en verwerving van een nationaal bewustzijn en een eigen identiteit. In de Nederlanden heeft de klassieke cultuur mede gediend als stimulans voor verwerking en vormgeving van eigen idealen in een tijd die door oorlogen en godsdiensttwisten bijna gedoemd leek in verwarring en geweld ten onder te gaan. Dit themanummer van De zeventiende eeuw gaat over de manier waarop beeldende kunstenaars, schrijvers en musici in de Republiek zich de k...