De verborgen hand van culturele sturing

Deze dissertatie bestaat uit een uitvoerige beschrijving van ‘good practice’, een casestudy dus. Humanitas Rotterdam als leverancier van zorg, welzijn en wonen is daarbij met een aantal theoretische instrumenten doorgelicht en ook uitvoerig empirisch onderzocht. Humanitas heeft een traditie van vernieuwing en grensverlegging in de ouderenzorg. Welke rol de ondernemer daarin speelt en hoe het proces van ‘creative destruction’ werkt, komt bij het begin van het proefschrift aan de orde. De core business van Humanitas is verschoven van cure en care naar cure, care, wonen en welzijn. Humanitas probeert bij het creëren van menselijk geluk nieuwe sturingsmechanismen te entameren. Deze minder voelbare, in zekere zin verborgen (vandaar de titel), culturele sturing, vindt plaats in een symbiose waarin begrippen als ja-cultuur, use it or lose it, management by storying around, levenskunst, Humanitas Extended Family en levensloopbestendigheid een belangrijke plaats hebben. Het is een model waarin menselijk geluk gegenereerd wordt via een tweezijdige aanpak, een individualistische en een gemeenschapsgerichte. Om een idee te krijgen waar het bij het geluk om gaat, is gebruik gemaakt van een aantal theoretische modellen over geluk: het pleasure en pain-model van Bentham, het welstand, welvaart, welzijn, gelukmodel van Lambers, het kwadrantenmodel van Veenhoven, het tempelmodel van Petzold, het piramidemodel van Maslow, de flowtheorie van Csikszentmihalyi en het tegenstellingsmodel Apollinisch/Dionysisch. Bij al deze theorieën is gekeken op welke onderdelen het systeem van Humanitas een bijdrage levert