Het honoreringssysteem van artsen en kostenbeheersing in de gezondheidszorg.

Het overheidsbeleid ten aanzien van de gezondheidszorg staat al sinds het midden van de jaren '70 in het teken van kostenbeheersing, het bevorderen van doelmatigheid (efficiëntie) en 'gepast gebruik'. Kostenbeheersing speelt zich af op het macroniveau. Doelmatigheid en gepast gebruik hebben betrekking op processen op microniveau. In dit artikel wordt nagegaan hoe deze beide niveaus met elkaar samenhangen en wat de rol is van het honoreringssyteem van artsen. Daarbij wordt achtereenvolgens aandacht besteed aan de invloed van verschillende manieren van honoreren (macroniveau) op het medisch handelen (microniveau) en op de transformatie van medische beslissingen op microniveau naar gebruik en kosten van gezondheidszorg (macroniveau). Uit het onderzoek op microniveau blijkt dat honorering per verrichting artsen in het algemeen stimuleert om meer verrichtingen zelf uit te voeren en minder vaak te verwijzen. Het onderzoek rond de transformatie van medisch handelen naar kosten van zorg op macroniveau richt zich op de effectiviteit van macrobudgetten. Hoewel macrobudgetten theoretisch goede mogelijkheden tot kostenbeheersing bieden, wordt hiervoor in een internationale vergelijking geen empirische ondersteuning gevonden. In de discussie wordt geopperd dat macrobudgetten mogelijk alleen effect hebben indien deze met de nodige 'strengheid' worden toegepast. (aut.ref.