Mogelijkheden en beperkingen van certificering van natuurbeheer; Een inventarisatie van ideeën en meningen

De laatste jaren heeft er een beleidsverandering plaatsgevonden wat betreft natuurbeheer. In het verleden werd ten behoeve van natuurontwikkeling gronden opgekocht door het Rijk en in beheer gegeven aan grote organisaties als Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, en de Provinciale Landschappen. Sinds enkele jaren wordt ook natuur beheerd door agrariërs en andere grondbezitters, op hun eigen grond, waarvoor zij een vergoeding krijgen. Gevolg is dat het Rijk nu met een grote en erg diverse groep natuurbeheerders te maken heeft gekregen. Hoe kun je zo'n groep sturen en controleren zonder te vervallen in gedetailleerde regelgeving? Is certificering een geschikt instrument? Deze vraag komt in dit rapport aan de orde