Rola Stanów Zjednoczonych w Europejskiej Polityce Bezpieczeństwa i Obronności

Celem niniejszej pracy jest analiza mechanizmów polityki bezpieczeństwa i obronności, rządzących poważną częścią globu, w której od Drugiej Wojny Światowej bezpośrednio lub pośrednio dominowały wpływy USA. Przyjrzenie się interesom najsilniejszych państw Europy Zachodniej oraz Stanów Zjednoczonych i ich wpływowi na politykę w sferze bezpieczeństwa i obronności jest swoistym kluczem do zrozumienia rozwoju współczesnych stosunków międzynarodowych w skali globalnej. Z kolei szeroko pojęte bezpieczeństwo kształtuje, jak i jest kształtowanym, przez relacje polityczne i gospodarcze pomiędzy suwerennymi państwami co nadaje szerszej perspektywy analizie zawartej w poniższych rozdziałach – analizie, dla której punktem wyjścia jest opis roli Stanów Zjednoczonych w europejskiej polityce bezpieczeństwa i obronności. Przedstawiono zarys przyczyn i poszczególnych wydarzeń, które doprowadziły do uzyskania przez Stany Zjednoczone przywództwa we współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności z państwami Europy Zachodniej po Drugiej Wojnie Światowej oraz nakreślono interesy i mechanizmy, które doprowadziły do instytucjonalizacji owej współpracy w okresie Zimnej Wojny. Zaprezentowano cztery alternatywne grupy strategii bezpieczeństwa, pozostające w zasięgu amerykańskiej polityki: neo-izolacjonizm, selektywne zaangażowanie, bezpieczeństwo oparte na współpracy, oraz przywództwo. Są podstawą do nakreślenia potencjalnych, przyszłych kierunków polityki amerykańskiej w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności oraz ewentualnych reperkusji tych kierunków na politykę najsilniejszych państw Europy Zachodniej, a także Polski