The landscape after disgust : the history of the metaphor

Grzegorz Niziołek stawia tezę, że rok 1968 podważył wspólnotową legitymizację polskiego teatru. Autor analizuje przesunięcia, jakim ulegała metafora narodu-lawy z III części Dziadów Adama Mickiewicza, i sposób, w jaki scena Salonu Warszawskiego sformatowała narrację o 1968 roku. Rozpatruje przykłady zaczerpnięte między innymi z pism Czesława Miłosza i Melchiora Wańkowicza. Interesującą go metaforę zestawia z konceptualizacjami kategorii wstrętu.Grzegorz Niziołek argues that the events of 1968 undermined the communal legitimisation of Polish theatre. He analyses the modifications undergone by the metaphor of the nation as lava, taken from part III of Adam Mickiewicz's Forefather's Eve, and the way in which the Warsaw Salon scene formatted the narrative of 1968. He looks at examples taken from, among others, the work of Czesław Miłosz and Melchior Wańkowicz. He juxtaposes the metaphor he focuses on against conceptualisations of the category of disgust