2 Ocena porównawcza dawki w odbytnicy obliczonej dwiema metodami w brachyterapii śródjamowej chorych na raka szyjki i trzonu macicy

WstępW Klinice Onkologii i Radioterapii AMG od 1985 roku stosowana jest brachyterapia cezowa przy użyciu aparatu Selektron LDR. Dawkę maksymalną w odbytnicy do roku 1995 wyznaczano stosując wprowadzony doodbytniczo drucik ołowiany w osłonce plastikowej (R1), a w ostatnich latach zgodnie z zaleceniami Raportu 38 ICRU, dodatkowo oznacza się ją lokalizując tylną ścianę pochwy przez tamponowanie gazikami zawierającymi cieniującą na radiogramach nitkę (R2).Cel pracyPorównanie dawek fizycznych (R1 i R2) i równoważnych im dawek biologicznych (r1 i r2) w odbytnicy, obliczonych powyższymi dwiema metodami.Materiał i metodyAnaliza dotyczyła 124 aplikacji cezu u 102 chorych na raka szyjki lub trzonu macicy, leczonych śródjamowo podczas skojarzonego lub pooperacyjnego napromieniania. Rozkład dawki w miednicy małej obliczano za pomocą komputerowych systemów planowania, wykorzystując 2 prostopadłe radiologiczne zdjęcia lokalizacyjne.Dawki biologiczne obliczono przy pomocy modelu liniowo-kwadratowego, przyjmując α/β=4.WynikiW 83% przypadków wartość bezwzględna dawek R1 była niższa od R2. Wartości średnie dawek R1 i R2 oraz r1 i r2 wynosiły odpowiednio: 13,2 ±4,3 Gy i 16,9 ±4,4 Gy oraz 16,8 ±8,0 Gy i 24,0 ±9,6 Gy. Średnia różnica między R1 i R2 oraz r1 i r2 wynosiła 3,7 Gy (95% CI, 3,03–4,41 Gy) i 7,2 Gy (95% CI, 5,77–8,56 Gy), odpowiednio i jest statystycznie znamienna (p