196. Doświadczenie własne w leczeniu oszczędzającym raka piersi

Cel pracyAnaliza grupy chorych na raka piersi leczonych metodą oszczędzającą w latach 1993–2002 oraz odpowiedż na pytanie, dlaczego tak niski odsetek leczono tym sposobem.Materiał i metodykaW naszym oddziale w latach 1993–2002 leczono metodą oszczędzającą (BCT) 274 chore z inwazyjnym rakiem piersi. Kwalifikowano do leczenia pacjentki w klinicznym stopniu zaawansowania choroby T1 N0 M0, ze zdecydowaną wolą zachowania piersi. Część chirurgiczna BCT polegała na wycięciu guza z marginesem 1–2 cm niezmienionych tkanek oraz węzłów chłonnych pachy z dwóch osobnych cięć, wyjątkowo z jednego. U 3 % wykonano radiogram preparatu operacyjnego z piersi. Dla oceny histopatologicznej znakowano umownie usuniętą tkankę nicią chirurgiczną. W loży po guzie pozostawiono klips naczyniowy. Radioterapia następowała w 4–7 tygodni po leczeniu operacyjnym. Wskazanie do chemio lub hormonoterapii ustalono zgodnie z obowiązującymi zasadami.WnioskiBCT w naszym oddziale stanowiło 7–11% wszystkich leczonych operacyjnie raków piersi. W 19 przypadkach po uzyskaniu ostatecznego wyniku badania histopatologicznego konieczna była amputacja piersi ze względu na nieradykalność mikroskopową lub wysokie ryzyko nawrotu choroby. U 7 chorych (2,8%) stwierdzono wznowę raka w okresie 1,5–4 lat. 5-letnie przeżycia były podobne jak w grupie o takim samym zaawansowaniu choroby leczonych radykalną mastektomią.WynikiWyniki BCT we właściwie zakwalifikowanych przypadkach są porównywalne z wynikami leczonych radykalnym odjęciem piersi. Stwierdzono niewielki procent wznów miejscowych. Niski odsetek BCT spowodowany jest faktem, że niewielka część naszych chorych spełnia kryteria kwalifikujące się do tego leczenia. Ponadto chore często uważają leczenie w postaci radykalnej mastektomii za bardziej skuteczne, zabezpieczające przed nawrotem choroby, a część z nich obawia się promieniolecznictwa