6 Metody brachyterapii dojamowej stosowane u kobiet z rozpoznaniem raka błony śluzowej trzonu macicy

Radioterapia jest jedną z radykalnych metod leczenia chorych na raka btony śluzowej trzonu macicy. Stosowana jest u kobiet zdyskwalifikowanych od leczenia operacyjnego bądż to z powodu zaawansowania klinicznego (FIGO III), bądż to z powodu obciążających schorzeń dodatkowych i dotyczy okeło 20% chorych z tym rozpoznaniem. Radykalna radioterapia polega na połączeniu napromieniania z pól zewnętrznych z dojamową brachyterapią. Podstawowym zadaniem brachyterapii jest użycie takich aplikatorów oraz zindywidualizowanie rozłożenia żródeł promieniotwórczych, aby uzyskać jednorodną dawkę w obszarze obejmującym macicę z równoczesną maksymalną ochroną narządów krytycznych w miednicy. przed podjęciem decyzji o typie aplikacji u chorych wykonywany jest szereg badań diagnostycznych (USG, KT, HG) celem określenia wielkości i kształtu macicy, grubości jej ścian, rozległości nacieku nowotworowego oraz jej położenia względem narządów miednicy mniejszej. W dojamowej brachyterapii stosujemy metody after-loading HDR i LDR. W przypadku HDR stosujemy jako aplikator sondę z walcem lub układ sond dojamowych typu Heyman, w przypadku LDR – układ 2 sond lub sondę z 2 owoidami (prezentacja różnych typów używanych aplikatorów). W przyjętym planowaniu leczenia obok standartowych punktów wg ICRU 38 wyznaczane Są indywidualne punkty odpowiadające anatomii macicy (prezentacja punktów referencyjnych). Oawki obliczane w punktach referencyjnych wynosiły dla LDR 20–30 Gy na frakcję, stosując 1 lub 2 frakcje w zależności od dawki z teleterapii. Oawki dla HDR obliczane w tych samych punktach referencyjnych wynosiły 6–7,5 Gy na frakcję, podając 3–6 w frakcjach również w zależności od dawki podanej z teleterapii (prezentacja rozkładu izodoz i dawek w odpowiednich punktach). Oawki mierzone punktach odpowiadających narządom krytycznym, które Iimitowały także dawki całkowite wahały się od 30 do 100% dawki referencyjnej w poszczegó1nych frakcjach. Osiągnięcie optymalnej dawki w zadanym obszarze uzależnione jest z jednej strony od warunków anatomicznych, z drugiej zaś od typu użytych aplikatorów