211. Cytometryczna analiza ploidii DNA komórek uzyskanych techniką aspiracyjnej biopsji cienkoigłowej (BAC) w pierwotnych rakach piersi

Założenia i cel pracyCelem badania było wykazanie przydatności aspiracyjnej biopsji cienkoigłowej, jako źródła materiału do analizy ploidii DNA komórek guzów nowotworowych oraz oceny stanu receptorów estrogenowych, progesteronowych i Ki-67 w pierwotnych rakach piersi.Materiał i metodykaMateriał do analizy ploidii DNA w cytometrze przepływowym stanowiła zawiesina komórek guzów piersi pobierana przez lekarzy patomorfologów metodą BAC. Badania immunocytochemiczne i preparaty cytologiczne przygotowywano w sposób typowy.WynikiW latach (1999–2002 r.) wykonano badania u 275 kobiet w wieku od 24 do 85 lat. W tej grupie znalazło się 195 przypadków guzów o typie aneuploidalnym cyklu komórkowego, gdzie wartość CV mieściła się w granicach od 1.4 – 9.0 (śr. 4,76), a liczba komórek będących w fazie S cyklu aneuploidalnego wynosiła od 0.4% – 87.4%. W 80 przypadkach guzów piersi o wyłącznie diploidalnym typie cyklu komórkowego, wartość CV mieściła się w granicach od 2.1 – 7.8 (śr. 4.7), a liczba komórek będących w fazie S cyklu diploidalnego wynosiła od 0.1% – 28.5%. Ploidię DNA porównywano ze stanem receptorowym badanych komórek. Aneuploidia DNA korelowała ze słabą reakcją (27 przypadków) lub brakiem reakcji (81 przypadków) na obecność receptora estrogenowego oraz progesteronowego (odpowiednio 26 i 96 przypadków), natomiast towarzyszyła silnej reakcji na obecność Ki-67 (15 – 60%).WnioskiNiskie wartości CV w parametrach zarówno guzów aneuploidalnych jak i diploidalnych wskazują na przydatność metody oceny ploidii DNA oraz fazy S cyklu aneuploidalnego w materiale cytologicznym uzyskanym na drodze BAC. Badania wskazują, że cytometryczna analiza zawartości komórkowego DNA oraz fazy S cyklu aneuploidalnego, korelują z wynikami immunocytochemicznymi (PgR, ER, Ki-67). Metody te mogą być szczególnie użyteczne klinicznie przy prognozowaniu i przewidywaniu odpowiedzi na indywidualne leczenie pacjentek, kwalifikujących się do wcześniejszej chemioterapii lub/i hormonoterapii. Oznaczanie wymienionych markerów przy użyciu BAC jest bardzo przydatne dla leczenia pacjentów (gdy nie dysponujemy materiałem tkankowym a tylko cytologicznym) z np. nieoperacyjnym rakiem piersi lub w przypadku małych zmian pierwotnych