THE THERAPIST BETWEEN PRESENCE AND INTRUSION

Posebnost psihoanalitičke psihoterapije narcisoidnih pacijenata određena je razvojem primarnih narcističkih struktura koje predstavljaju osnovu sposobnosti suočavanja sa separacijskim iskustvom i svijetom objektnih odnosa. Polazeći od Kohutove teorije, u realizaciji tog terapijskog zadatka terapeut polazi od pozicije prisutnosti kao self-objekta do prisutnosti kao objekta. U tom prikazu predstavljena je specifičnost terapijskog odnosa koji prati te promjene terapeutske pozicije i opasnosti koje ona donosi. Osjetljivost u tom terapijskom procesu određena je vremenom suočavanja s aspektima objektnog odnosa gdje takvo preuranjeno terapijsko iskustvo kod narcisoidnog pacijenta može dovesti do doživljaja intruzivnosti i opasnosti od prekida terapijskog odnosa.The specificity of psychoanalytic psychotherapy of narcissistic patients is determined by the development of primary narcissistic structures that represent the basis of the ability of confrontation with the separation experience and the world of object relations. Starting from Kohut’s theory, in the realization of this therapeutic task the therapist starts from the position of presence as self-object to the presence as object. In this view is presented the specificity of the therapeutic relation that follows these changes of the therapeutic positions and the risks that it entails. Sensitivity in this therapeutic process is determined by the time of dealing with aspects of the object relation, where such a premature therapeutic experience can be seen by a narcisstic patient as intrusive and therefore risk the interruption of the therapeutic relationship