Biološki i kunički učinci kontinuirane ekspozicije atmosferskom olovu

Rats and rhesus monkeys were exposed for 22 hours per day \u27lo lead oxide at a concentration of 21.5 µg Pb/cubic meter of air. The year-long exposure elicited a significant increase in the concentration of lead in the blood of both rats and monkeys. The blood-lead levels reached a maximum during the first few months of exposure and did not increase significantly after that time. Elevated concentrations of lead were also detected in lung, liver, kidney and bone of both species. The concentration of lead decreased in the soft tissues of animals removed from the chamber after one year\u27s exposure but remained elevated in bone. The activity of the enzyme δ-aminolevulinic acid dehydrase (ALAD) in circulating erythrocytes was inhibited about 70% in rats exposed to the airborne lead. No reduction of the enzyme activity occurred in brain or liver tissue of either the rats or monkeys. Two experiments were conducted to determine the effects of low level exposure to airborne lead particulates on humans. Male volunteers were exposed 23 hours per clay for about 18 weeks to either 10.9 µg Pb/cubic meter or 3.2 µg Pb/cubic meter of air. In both cases the blood lead levels increased correspondingly and appeared .to plateau after about three months of exposure. Subsequent to that no further increases were observed. About two months after the men left the exposure chamber, their blood leads returned to neat normal levels. There was an increase in urinary lead excretion, but always within the·limits usually considered normal.Povišene koncentracije olova ,u atmosferi u posljednje su vrijeme sve veći razlog zabrinutosti. U većini gradova SAD koncentracije olova u zraku premašuju 2 µg/m3 i smatra se da je olovo u benzinu najvažniji izvor ovog onečišćenja. Biološki i klinički učinci olova u akutnom otrovanju ·razmjerno su dobro proučeni, ali manjkaju podaci o mogućim štetnim djelovanjima ovog metala pri svakodnevnoj ekspoziciji malim dozama. Da bi se istražili mogući učinci ovih koncentracija na ljudima, trebalo je najprije provesti odgovarajuća istraživanja na pokusnim životinjama. Štakori i rezus majmuni eksponirani su atmosferskom olovu (21,5 µg/m3) 22 sata dnevno kroz cijelu godinu i praćena je koncentracija olova u krvi, mekim čestima i kosnima te aktivnost dehidrataze delta-aminolevulinske kiseline. Utvrđeno je da je dugotrajna ekspozicija atmosferskom olovu izazvala značajno povećanje koncentracije olova u krvi pokusnih životinja koje je dosegle vrhunac nakon nekoliko mjeseci ekspozicije i nivo se dalje nije povećavao. Povećanje koncentracije olova utvrđeno je i u plućima, bubregu, te kostima i u štakora i u majmuna. Nakon odstranjivanja pokusnih životinja iz atmosfere s olovom, koncentracija olova opadala je u mekim tkivima, ali je u kostima ostala povišena. Aktivnost dehidrogenaze delta-aminolevulinske kiseline u eritrocitima štakora bila je smanjena za otprilike 70%, ali aktivnost ovog enzima u mozgu i jetri nije se bitno mijenjala niti u štakora niti u majmuna. U neeksponiranih majmuna aktivnost ovog enzima bila je tako niska da rezultati dobiveni na eksponiranim životinjama nisu dopuštali nikakve zaključke. Nakon ovih pokusa započeta su istraživanja na dobrovoljcima, U toku 18 tjedana ekspozicije 23 sata dnevno, ispitanici su udisali zrak u kojemu se nalazilo 3,2 odnosno 10,9 µg/m3 olova. U oba slučaja povećala se koncentracija olova u krvi koja je dosegla plato otprilike 3 mjeseca od početka ekspozicije i nije bilo daljnjeg povećanja .koncentracije olova u krvi. Pri koncentraciji olova od 109 µg/m3 Ispitanici su izlučivali veću količinu olova mokraćom, ali količina olova u stolici nije bila povećana. Nakon napuštanja komore, izlučivanje olova mokraćom se normaliziralo. Aktivnost dehidrogenaze delta-aminolevulinske kiseline bila je smanjena, za otprilike 50% u ispitanika eksponiranih većoj koncentraciji olova, ali neposredno nakon završetka ekspozicije aktivnost se normalizirala, Rezultati ovih istraživanja pokazali su da nije bilo mjerljivih promjena u ekskreciji prekursora hema niti je bilo ikakvih promjena u serumu ili krvnoj slici ispitanika eksponiranih manjoj ili većoj koncentraciji olova u zraku tijekom 18 tjedana