VOICE FROM THE AUDIENCE

Tekst se bavi odnosom koji presudno određuje unutrašnju logiku teatarske umjetnosti, a to je odnos između pojedinca i kolektiva. Razmatraju se implikacije koje proizilaze iz činjenice da je teatarski kritičar pojedinac koji piše o umjetničkom djelu kojem je prisustvovao kao dio nekog kolektiva te tako zapravo sudjelovao u gradnji jednog konstitutivnog elementa umjetničkog djela o kojem piše. Ovo pitanje se razmatra u vezi sa Aristotelovom Poetikom, zatim knjigom Elementi drame J. L. Styana i knjigom Aristotel ili vampir zapadnog pozorišta francuske autorice Florance Dupont, da bi se na kraju odnos između kritičara kao pojedinca i kritičara kao dijela kolektiva osvijetlio preko slavnog spisa Rođenje tragedije Friedricha Nietzschea.This paper focuses on relationship that crucially determines the internal logic of theater, and that is the relationship between the individual and the collective. We take into consideration implications arising from the fact that the theater critic is the individual who writes about work of art to which he witnessed as part of a collective, and thus he actually participated in the construction of a constituent element of the work of art of which he writes. This problem is considered in relation to Aristotle\u27s Poetics, as well as J. L. Styan’s The Elements of Drama and the book Aristotle or the Vampire of the Western Theatre by the French author Florence Dupont. In the end the relationship between the critic as an individual and a critic as a part of the collective is clarified through The Birth of Tragedy famous work by Friedrich Nietzsche