Latijns taalonderwijs in de 19de eeuw: een poging tot periodisering

Van de oudheid tot op heden loopt het Latijnse taalonderwijs als een rode draad door de uiteenlopende curricula voor middelbare studenten. Deze opvallende continuïteit levert echter een vertekend beeld op: de doelstelling van de Latijnse les is door de eeuwen heen verschoven van praktische taalverwerving – goed Latijn leren spreken en schrijven – naar een studie van de oudheid als onderzoeksobject. In deze lezing probeer ik aan te tonen dat de Latijnse handboeken tussen het einde van de 18de en het begin van de 19de eeuw grofweg aan twee breuklijnen onderhevig zijn: eerst een verschuiving van Latijn produceren naar Latijn begrijpen, en vervolgens een verschuiving van een traditionele taalbeschrijving naar een meer wetenschappelijke methode, onderbouwd door de taalvergelijking.status: publishe