Modelverkenning naar het effect van niet-uniform verdeelde watergiften op de opname van chrysanten onder glas

Om waterlozingen en emissies van meststoffen vanuit de glastuinbouw naar het oppervlaktewater te voorkomen, moet het gebruik afgestemd worden op de gewasbehoefte. Helaas wordt gietwater bij de huidige sproeiersystemen ruimtelijk niet gelijkmatig verdeeld. Leiden deze ruimtelijke variaties tot verschillen in de vochttoestand van de bodem en tot verschillen in de wateropname? Wat is de minimale watergift bij een systeem met een bepaalde waterverdeling waarbij alle planten voldoende water op kunnen nemen? Hoeveel transpiratiereductie is te verwachten wanneer netto geen wegzijging mag optreden? Uit scenarioberekeningen met het simulatiemodel FUSSIM2 blijkt dat de vochtgehalten in het stroomdomein aanzienlijk kunnen verschillen bij systemen met een slechte waterverdeling. Planten in droge zones kunnen dan onvoldoende water opnemen. Bij meer water geven maar dezelfde ruimtelijke verdeling kunnen de planten meer opnemen, maar is er ook meer wegzijging. Minder water geven reduceert de wegzijging maar ook de opname. Stoffentransport is buiten beschouwing gelaten, zodat er geen aandacht is geweest voor verzouting noch voor osmotische hindering op wateropname