CO2 bemesting lelie

Twaalf leliecultivars uit verschillende groepen zijn in bloei getrokken onder bijbelichting met en zonder CO2 dosering. De lelies zijn geplant in december 2009. De gerealiseerde CO2 concentratie gedurende de lichtperiode was 860 tot 880 ppm CO2 in de kasafdelingen waarin gedoseerd werd en een concentratie van rond 440 ppm in de controlekassen. Bij geen van de geteste leliecultivars is een betrouwbaar verschil in teeltduur onder invloed van de CO2 dosering gevonden. Bij toetsing van alle Aziaten en LA hybriden samen is er een kleine verkorting van de teeltduur van 1 dag op de 70 dagen gevonden. De meeste Aziaten en LA hybriden gaven onder invloed van CO2 dosering een iets zwaardere tak. De verschillen waren ongeveer 10%. Bij de Oriëntals was er geen verschil in takgewicht. Een cultivar gaf zelfs iets lichtere takken onder invloed van CO2 dosering. Drie cultivars gaven een iets langere tak onder invloed van CO2 dosering. Het berekende gewicht per centimeter volgde hetzelfde patroon als het absolute takgewicht. Bij de Aziaten en de LA hybriden was het gewicht per centimeter in een aantal gevallen iets hoger onder invloed van CO2 dosering, bij de Oriëntals en de LOO hybride in enkele gevallen wat lager, maar de verschillen waren erg klein. Er is geen verschil in aantal knoppen en vrijwel geen verschil in knoplengte gevonden. De gevonden verschillen in takgewicht van 10% stemmen overeen met de opbrengstverhoging van 10% die bij veel andere gewassen gevonden wordt. Er wordt echter ook een verhoogd aantal takken per m2 gevonden; dit is bij lelies niet aan de orde omdat elke bol één tak geeft. Het vaasleven werd niet door CO2 dosering beïnvloed. Gewasmetingen bij de oogst van oogstrijpe takken lieten bij twee cultivars verschillen in groei zien. Het vers- en drooggewicht van het blad en van de steel van was in de CO2 behandeling hoger dan in de controle. Ook het vers- en drooggewicht van de bol was in de CO2 behandeling bij twee cultivars hoger. Het bleek dat als er effect was van CO2 doseren op de hoeveelheid biomassa, dit zowel bovengronds als ondergronds werd gevonden. Het was dus niet zo dat als een verhoging van de CO2 concentratie niet leidde tot meer bovengrondse groei, de extra productie van assimilaten in de bol werd opgeslagen. Er mag worden aangenomen dat ook in deze proef het doseren van CO2 heeft geleid tot verhoging van de fotosynthese, zoals die in het verleden bij een groot aantal leliecultivars is vastgesteld. Dit heeft echter bij veel cultivars niet geleid tot aantoonbare kwaliteitsverbetering of een toename van biomassa. De kleine kans op kwaliteitsverbetering rechtvaardigt de hoge investeringskosten van een CO2 bemestingssysteem niet