Kwaliteit afwikkeling op vrijliggende fietspaden: Toepassingen van een hindermodel

Rapport in opdracht van Rijkswaterstaat, Dienst Verkeerskunde. In dit onderzoek is een simulatiemodel ontwikkeld voor de kwaliteit van de verkeersafwikkeling op vrijliggende fietspaden, zowel voor één- als voor tweerichtigsverkeer. Het kwaliteitscriterium is de mate van hinder of discomfort die gebruikers van het fietspad bij manoeuvres als inhalen en ontmoeten ondervinden. In het model worden drie soorten padgebruikers onderscheiden: solo fietsers, duo fietsers en bromfietsers. Met het model worden de frequenties van de manoeuvres bepaald. Aan de verschillende soorten manoeuvres is een zekere mate van hinder toegekend, afhankelijk van de betrokken partijen en de padbreedte. Deze hoeveelheden hinder en hun onderlinge gewichten zijn verkregen door middel van een enquête onder deskundigen. Op deze manier kan de totale hinder over een wegvak van een zekere lengte per passerende tweewieler worden berekend. In een veldonderzoek zijn op 4 fietspaden van 7h30 tot 18h de gebruikers geënquêteerd en is hen gevraagd naar de hinder die ze ervaren hadden op het zojuist bereden wegvak. Dit is verwerkt tot een verloop van het percentage gehinderden over de tijd van de dag. Tijdens de enquêtes is de intensiteit en samenstelling geregistreerd. Deze is gebruikt als input voor het hindermodel en op deze manier kan men het verloop van de modelhinder over de tijd bepalen. Vervolgens is een relatie gezocht tussen de ervaren en de modelhinder. Op fijne tijdschaal is het niet gelukt een dergelijke relatie te leggen. Op meer globaal niveau is wel een evenredigheidsfactor tussen ervaren hinder en modelhinder vastgesteld. Met behulp hiervan en een gekozen acceptabel percentage gehinderden ajn toelaatbare intensiteiten af te leiden voor de diverse soorten paden en samenstellingen. In het bijzonder het effect van het aandeel bromfietsen en in duo rijdende fietsen op de toelaatbare intensiteiten is bepaald