Klantgestuurd voorraadbeleid en empowerment, over Te Woon en andere initiatieven van woningcorporaties.

In dit proefschrift staan klantgestuurd voorraadbeleid van woningcorporaties en de empowermenteffecten voor bewoners centraal. De centrale probleemstelling omvat wat klantgestuurd voorraadbeleid is (definitie), welke vormen van klantgestuurd voorraadbeleid zijn te onderscheiden (categorisatie), wat de beoogde effecten zijn en tot welke effecten het zou leiden, is beantwoord aan de hand van zeven deelvragen. De focus van het onderzoek verschuift van een verkenning van alle initiatieven in het klantgestuurd voorraadbeleid naar de empowermenteffecten voor bewoners van Te Woon als één van de klantgestuurde initiatieven. Ten aanzien van klantgestuurd voorraadbeleid kan geconcludeerd worden dat de kansrijke en veel aangeboden vorm van dit beleid, Te Woon, de bewoner inderdaad de mogelijkheid geeft om (mede) sturing te geven aan het voorraadbeleid. Door de overdracht van rechten en plichten krijgt de bewoner de zeggenschap over de woning en door de contractvoorwaarden komt deze als "gedifferentieerde” woning terug in het bezit van de corporatie. De kopers profiteren zo tenminste van authority en economische empowerment. De bijdrage van Te Woon aan energy en capacity empowerment is niet eenduidig. Een hoge mate van controle (capacity empowerment) is eerder verklarend voor de keuze om te kopen dan dat de ervaring van controle positief beïnvloedt wordt als gevolg van de koop. Ook de waarde die mensen aan het woningeigendom toekennen (energy empowerment) lijkt eerder verklarend dan beinvloedt. Wanneer er sprake is van invloed door koop is dat eerder een negatief effect doordat de referentiegroep (van huurder naar koper) veranderd is. De verwachtingen van empowermenteffecten van Te Woon en verkoop meer in het algemeen, lijken te hoog gespannen. De effecten op gebieden als leefbaarheid zijn (nog) weinig tastbaar en de verwachtingen worden maar ten dele gedeeld door de bewoners. Ten aanzien van andere vormen van klantgestuurd voorraadbeleid kunnen alleen voorzichtig conclusies getrokken worden. Het aanbieden van individuele vormen van keuzevrijheid blijft vooral beperkt tot het kiezen uit opties waardoor er, mede door wettelijke belemmeringen, geen sprake is van waarlijke overdracht van rechten en plichten, hoogstens van een gedelegeerde keuze. Het ontwikkelen van initiatieven op dit vlak, maar ook op het vlak van collectieve vormen van zeggenschap, zou verder verkend moeten worden. De vraag waar deze initiatieven toe zouden moeten leiden, wat het doel is en welke doelen reëel haalbaar zijn, moet hierbij wel expliciet gesteld worden