Benoemen van acties door Alzheimerpatiënten: Effect van instrumentaliteit en naamsverwantschap

De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie, een neurodegeneratieve ziekte. De ziekte wordt gekenmerkt door een achteruitgang in de cognitieve functies, waaronder taal. Taalstoornissen komen dan ook bij vrijwel alle Alzheimerpatiënten voor. Veel onderzoek is gedaan naar de precieze aard van de taalstoornissen. Het blijkt dat de taal van Alzheimerpatiënten zich vooral uit in problemen met de lexicaal-semantische verwerking, en dat vooral het ophalen en gebruiken van semantische informatie problemen oplevert. Eerdere onderzoeken naar het oproepen van zelfstandige naamwoorden en werkwoorden door Alzheimerpatiënten laten tegengestelde resultaten zien. Vanuit onderzoek naar het benoemen bij afasiepatiënten is bekend dat er meer verschillen zijn tussen zelfstandige naamwoorden en werkwoorden dan een verschil in woordklasse alleen en dat er verschillende factoren zijn die de werkwoordsvinding beïnvloeden, waaronder instrumentaliteit en naamsverwantschap. In het huidig onderzoek zijn deze twee kenmerken van werkwoorden onderzocht bij het benoemen van acties door Alzheimerpatiënten. Uit dit onderzoek blijkt een significant positief effect van instrumentaliteit te bestaan, maar is geen significant effect van naamsverwantschap naar voren gekomen. Dit duidt erop dat de taalproblemen voorkomen op het niveau van conceptuele representatie. Dit bevestigt resultaten uit eerdere onderzoeken waaruit naar voren komt dat problemen met de lexicaal-semantische verwerking op de voorgrond staan binnen de taalstoornissen bij de ziekte van Alzheimer