Vergelijking van de HPLC-analyse met de spectrofotometrische methode voor de bepaling van chlorofyl-a

Een van de meest gebruikte waterkwaliteitsparameters voor oppervlaktewateren is het chlorofylgehalte als maat voor de fytoplanktonbiomassa. De standaardmethode voor de bepaling van het chlorofylgehalte is NEN-voorschrift 6520. In dit onderzoek werd de standaardmethode vergeleken met een methode gebaseerd op high performance liquid chromatography (HPLC) met betrekking tot extractierendement en meetmethode. De HPLC-methode komt uit het onderzoek naar voren als een waardevol alternatief voor de NEN-methode. De voordelen liggen vooral in een hoger extractierendement (gem. 14% hoger), minder vorming van chlorofyl-derivaten en het ontbreken van onzekere correcties als met de aanzuurstap van de NEN-bepaling. Bovendien levert de HPLC-methode automatisch extra gegevens over de aanwezigheid van derivaten, afbraakproducten en andere pigmenten, waaruit informatie over de conditie en samenstelling van het fytoplankton afgeleid kan worden