Een vergelijking van vier methoden van onderzoek voor het bepalen van nitraat in groenten

Vier methoden van onderzoek voor het bepalen van nitraat werden met elkaar vergeleken, nl. de zgn. cadmium-reductie methode (A), een methode waarbij gebruik wordt gemaakt van een ion-selectieve nitraat elektrode (B) ; een methode waarbij nitraat in zwavelzuur milieu wordt gekoppeld aan 2-sec.-butylfenol, gevolgd door spectrofotometrische meting (C) en een methode gebaseerd op HPLC met UV-detectie (D). Vanwege de algemeen erkende betrouwbaarheid ervan werd meth.(A) in dit onderzoek beschouwd als referentie methode. Als materiaal voor het vergelijkende onderzoek werden 12 monsters gevriesdroogde bladgroenten gebruikt. De resultaten verkregen met meth.B weken het sterkst af van die van de ref.methode nl. gem. 22,0%, uiterste waarden -65,9 en +48,0%. De resultaten van meth.D sloten het best aan bij die van de ref.methode, gem. verschil 5,4% uiterste waarden -22,7 en +10,3%. Geconcludeerd wordt dat de HPLC-methode (D) een bruikbaar en aantrekkelijk alternatief vormt voor de referentiemethode