Het toetsen van de gevoeligheid van komkommerrassen voor echte meeldauw (S[p]haerotheca fuliginea)

Het toetsen van verschillen in gevoeligheid van komkommerrassen voor echte meeldauw vraagt veel tijd en ruimte. Bij het in dit verslag beschreven onderzoek is gezocht naar een methode OM dergelijke vergelijkingen te vereenvoudigen. In een proef met 17 rassen, waarvan een deel partieel resistent, is van elk ras een aantal planten op één echt blad getopt en een aantal is, zoals tot nu toe gebruikelijk bij toetsen op echte meeldauw, normaal opgeleid en pas op 10 é 11 bladeren getopt. Alle planten zijn op het moment dat ze 17 dagen oud waren en het eerste echte blad een diameter van circa 10 cm had, geïnoculeerd met een sporensuspensie met 1.000 sporen per ml. Er zijn waarnemingen gedaan ten aanzien van de incubatietijd en het aantal meeldauwvlekken op 50 cm2 van het geïnoculeerde blad. Daarnaast zijn de aantastingen op verschillende momenten gewaardeerd. Gebleken is dat de waardering van primaire aantasting op getopte en niet getopte planten nagenoeg gelijk is zodat voor het aangeven van verschillen tussen rassen van een primaire aantasting volstaan kan worden met getopte planten. Er bleek ook een zeer nauw verband te bestaan tussen de primaire aantasting op de getopte planten 16 dagen na inoculatie en de primaire + secundaire aantasting op de niet getopte planten 28 dagen na inoculatie. Hieruit kan geconcludeerd worden dat bij toetsen van gevoeligheidsverschillen tussen komkommerrassen gebruik gemaakt kan worden van planten die direct na inoculatie op één echt blad worden getopt. De primaire aantasting op het geïnoculeerde blad geeft een goed beeld van de gevoeligheidsverschillen tussen de rassen. Met deze toetsmethode kan grote tijd- en ruimtewinst worden geboekt