Der Freimüthige, oder Berlinisches Unterhaltungsblatt für gebildete, unbefangene Leser, 11 April 1811, Nr. 72

Berliński dziennik rozrywkowy, przeznaczony, jak głosi podtytuł „dla wykształconych, wolnomyślnych czytelników”, wychodził w pierwszej połowie XIX w. Czasopismo założone zostało w 1803 r. przez pisarzy Augusta Kotzebue (1761-1819) i Garlieba Merkel (1769-1850). Periodyk był skierowany przeciwko J. W. Goethe i braciom Augustowi Wilhelmowi i Friedrichowi Schlegel, z którymi Kotzebue popadł dwa lata wcześniej w konflikt. W 1811 r. czasopismo odkupił wydawca, pisarz i tłumacz August Kuhn (1784-1829), który redagował je do 1818 r., kiedy to wskutek trudności finansowych odstąpił je wydawnictwu Schlegersche Buchhandlung. Numery dziennika pod redakcją Kuhna miały na ogół taką samą postać: zawierały utwór beletrystyczny, po którym następowały „wydarzenia dnia” – przegląd ciekawostek ze świata. „Patronem” czasopisma był niemiecki renesansowy humanista Ulrich von Hutten (1488-1523), którego miedziorytniczy wizerunek zamieszczany był na stronie tytułowej dziennika Kuhna. W periodyku „Der Freimüthige” na przestrzeni lat ukazało się po raz pierwszy wiele ważnych dla historii niemieckiej literatury utworów, m. in. w roczniku z 1811, posiadanym przez Bibliotekę Elbląską, wydrukowano po raz pierwszy nowelę „Zaręczyny w San Domingo” Heinricha von Kleista, natomiast w 1825 ukazał się tekst piosenki studenckiej „O alte Burscherherrlichkeit”, której niezwykła popularność w XIX i XX w. sprawiła, iż jej tytuł, odnoszący się do wspominanych z rozrzewnieniem czasów młodości stał się „skrzydlatym słowem”. W zbiorach Biblioteki Elbląskiej znajduje się jeden rocznik czasopisma z 1811 r., pierwszy, którego redaktorem był August Kuhn. Układ treści dwuszpaltowy, paginacja ciągła w obrębie rocznika. Rocznik zawiera także trzy numery literacko-artystycznego dodatku („Literarischer und artistischer Anzeiger zum Freimüthigen”)