Capacity And Attitude Of Host Community Towards Negative Environmental Impacts Of Tourism In Langkawi Island, Malaysia

Kesedaran yang terhad terhadap konsep keupayaan masyarakat dalam kajian pelancongan dan kekurangan pertimbangan mengenai peranan kapasiti masyarakat sebagai syarat penting dalam pembangunan pelancongan lestari telah menjejaskan destinasi tuan rumah, terutamanya di kawasan sedang membangun. Andaian kajian ini menunjukkan bahawa komuniti dengan tahap keupayaan yang tinggi dalam memelihara alam semulajadi menunjukkan sikap yang lebih baik terhadap kesan pelancongan kepada alam sekitar, yang seterusnya membantu sektor pelancongan mengekalkan proses pembangunan dan meminimakan impak negatif terhadap alam sekitar. Kajian ini menggunakan lima dimensi keupayaan masyarakat untuk memelihara alam sekitar, yang terdiri daripada perkongsian visi, semangat kemasyarakatan, penglibatan, pengetahuan dan kemahiran, dan pembelajaran sepanjang hayat, sebagai peramal utama sikap terhadap kesan pelancongan kepada alam sekitar. Rangka kerja konseptual diuji secara empirikal untuk mengkaji hubungan antara keupayaan masyarakat dan sikap terhadap impak negatif pelancongan terhadap alam sekitar. Kajian soal selidik telah digunakan untuk tujuan pengutipan data. Sampel kajian ini dijalankan secara berstrata berdasarkan populasi penduduk tempatan yang terlibat dengan pelancongan di enam daerah kediaman di Pulau Langkawi, sebagai kawasan kajian. Limited attention to the concept of community capacity in the tourism literature and lack of consideration regarding the role of community capacity as an essential prerequisite of sustainable tourism development created some difficulties in host destinations, particularly in developing areas. This research dwelt upon the premise that a community with higher capacity in conserving natural environment may express better attitude toward negative environmental impacts of tourism, which in turn, help tourism to directly maintain development process and reduce creation of negative environmental impacts. This study used five dimensions of community capacity for conserving natural environment, namely; shared vision, sense of community, participation, knowledge and skills, and lifelong learning, as major predictors of attitude toward negative environmental impacts of tourism. The conceptual framework was empirically tested to investigate the relationship between community capacity and attitude toward negative environmental impacts of tourism. Survey questionnaires were used as an administered tool for data collection. The sample for this study was proportionally stratified among the local residents‘ populations with tourism-related jobs in the six residential districts in Langkawi Island, as the study site