Vereenvoudigde modellen voor het vochttransport versus metingen

In de bouwfysica worden veelal vereenvoudigde modellen gebruikt om het vochttransport te beschrijven. Met behulp van meettechnieken zoals neutronenradiografie en magnetische kemspinresonantie (NMR) kan het vochttransport niet-destructief en kwantitatief gemeten worden. Een vergelijking van de voorspellingen van een vereenvoudigd model met meetresultaten laat zien dat de plaats van het vochtfront bij opzuiging correct wordt voorspeld. De vorm van de berekende vochtgehalteprofielen in het materiaal komt echter niet overeen met de vorm van de gemeten profielen. Bij droging blijken de voorspellingen ten aanzien van de vorm van de vochtprofielen van het vereenvoudigd model niet overeen te komen met de meetresultaten. De oorzaak hiervan is de afzonderlijke beschrijving van de twee transportmechanismen: damp- en vloeistoftransport. Het kritisch vochtgehalte, dat deze twee transportmechanismen scheidt, lijkt geen eenduidig meetbare grootheid. Dit vochtgehalte is dan ook geen echte materiaaleigenschap, zoals vaak in de literatuur wordt verondersteld. Bij het vochttransport als gevolg van een variërende dampdruk worden in de vereenvoudigde modellen, in vergelijking met gemeten vochtprofielen, de indringdiepte en daarmee de dampstroom overschat. Voor een correcte beschrijving van het vochttransport tijdens de verschillende processen dient de vochtvereffeningscoëfficiënt D¿ afhankelijk van het vochtgehalte te worden aangenomen