Między słowem i ciszą. Emigracja wewnętrzna Octave'a Mirbeau

Octave Mirbeau, znany z zacięcia polemicznego i ostrego języka, w swoich utworach wielokrotnie broni biednych, wykluczonych poza ramy społeczne, a w życiu osobistym znany jest jako outsider, często działający wbrew przyjętym normom. Artykuł podejmuje próbę klasyfikacji środków artystycznych służących do przedstawienia nędzy w powieściach Mirbeau, opisując jednocześnie trudności pisarza z wyrażaniem własnych, traumatycznych przeżyć i z osiagnięciem satysfakcji ze swojej twórczości. Na płaszczyźnie literackiej istotną rolę odgrywają cisza, niedopowodzenie, sformułowania zastępcze. W rzeczywistym życiu twórcy również stają się one jego udziałem. Stwierdziwszy niemożność osiągnięcia ideału twórczego, Mirbeau świadomie zamyka się w ciszy