Siedem tez na temat nowoczesnej filozofii przyrody

W myśl obiegowej opinii filozofia przyrody stanowić ma przede wszystkim przedmiot zainteresowań filozofii praktycznej, a tym samym nie mieści się ona w obszarze zainteresowań właściwych nauce. Autor, występując przeciwko tej opinii, broni teoretycznej filozofii przyrody, wskazując zarazem na konieczność odróżnienia jej od metodologii nauk, jak też samej nauki. Za zasadnością i możliwością wyodrębnienia teoretycznej filozofii przyrody przemawia m. in. to, że sama nauka (czy to fizyka, czy biologia) rodzi problemy teoretyczne, których nie jest bynajmniej w stanie rozwiązać za pomocą narzędzi analizy logicznej, jak też opiera się ona w swym postępowaniu teoretycznym na pewnych przesłankach metafizycznych, tudzież bazować może na różnych koncepcjach przyrody. Z drugiej strony, filozofia przyrody musi korzystać z osiągnięć nauk empirycznych i na ich ustaleniach musi się też w znacznej mierze opierać. Filozofię przyrody można i należy zdaniem autora uprawiać we współpracy z naukami empirycznymi z jednej strony i z filozofią praktyczną i etyką z drugiej.Zadanie pt. „Digitalizacja i udostępnienie w Cyfrowym Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego kolekcji czasopism naukowych wydawanych przez Uniwersytet Łódzki” nr 885/P-DUN/2014 dofinansowane zostało ze środków MNiSW w ramach działalności upowszechniającej naukę