Biomedykalizacja a genetyczne udoskonalanie człowieka w kontekście analiz bioetycznych

Biotechnologizacja człowieka1, w tym również dyskutowane w ramach poniższego tekstu genetyczne ulepszanie człowieka z zastosowaniem wzmocnień genetycznych2, pomimo szerokiego wachlarza deklarowanych przez naukowców korzyści biomedycznych, bezspornie implikuje mnogość problemów natury etyczno-prawnej, jeśli chodzi m.in. o zasadność prowadzenia prac badawczych w obszarze biotechnologii, ich możliwego kierunku, prognoz związanych z rozwojem wspomnianych nauk biotechnologicznych, jak również powiązanych z nimi nauk biomedycznych, stosowanych metod i środków kontroli wspomnianych badań czy wreszcie problemu słuszności zarówno prawnej, jak i moralnej ich dalszego praktycznego wdrażania, co widać chociażby w pro- wadzonej dyskusji nad biomedykalizacją życia ludzkiego. Świadomi problemowej rozpiętości, jak też złożoności zagadnienia biomedykalizacji autorzy w ramach niniejszego tekstu zogniskują wyjściowo swoją uwagą na bliższym prześledzeniu zjawiska biomedykalizacji na wczesnym etapie życia ludzkiego, by następnie zarysować możliwości, jakie już dzisiaj oferuje inżynieria genetyczna, na bazie której możliwe jest stosowanie wzmocnień genetycznych, by na koniec przeanalizować w perspektywie rozstrzygnięć bioetycznych dylematy moralne, które wynikać mogą ze stosowania rzeczonych wzmocnień