Starość a wykształcenie – ujęcie przestrzenne problemu na wsi (przykład zachodniopomorskiego)

Podstawowym celem niniejszego opracowania jest ukazanie zmian struktury wykształcenia seniorów w gminach wiejskich województwa zachodniopomorskiego. Założono, że osoby starsze cechują się bardzo niskim poziomem wykształcenia. Niski poziom wykształcenia seniorów wpływa negatywnie na możliwości zapewnienia osobom starszym odpowiedniej jakości życia, która wiąże się z aktywnością w różnych dziedzinach życia. Korzystne zmiany w strukturze wy-kształcenia ludności są skorelowane z zmianami struktury wykształcenia ludności starszej. Ponadto wykazano, że im wyższy poziom rozwoju społeczno-gospodarczego gminy, tym wyższy poziom wykształcenia seniorów. Zmiany poziomu wykształcenia badanej populacji to zmiany korzystne, objawiające się spadkiem udziału osób bez wykształcenia oraz wzrostem udziału seniorów z wykształceniem chociażby podstawowym. Zauważono, że po 1989 roku regionalne zróżnicowanie seniorów nie posiadających wykształcenia uległo złagodzeniu. Nastąpiło natomiast zaostrzenie zróżnicowania gmin woj. zachodniopomorskiego według udziału osób starszych z wykształceniem średnim i wyższym. Rozkład ten potwierdza zjawisko wypłukiwania lepiej wykształconych zasobów ludzkich ze stref peryferyjnych regionu i utrwalania koncentracji lepiej wykształconych osób w gminach najbardziej atrakcyjnych gospodarczo (podmiejskich i nadmorskich)