Summum malum Miodraga Bulatovicia. Zło a psychologia głębi

Praca traktuje o przejawach zła w twórczości Miodraga Bulatovicia w perspektywie psychologii głębi spod znaku Carla Gustava Junga. Głównymi obszarami dociekań są manifestacje kategorii Cienia i archetypu. Analizie przejawów ponerologii, form obecności zła i złego towarzyszą odwołania do sfery ikonicznej. Literacka kreacja rozpatrywana jest również jako swoisty kod ikoniczny, którego axis mundi stanowi zło. Paradygmat sztuk wizualnych ukazany zostaje poprzez konfrontację prozy Bulatovicia z malarstwem Hieronima Boschamakabryczny, odrażający i sadystyczny erotyzm z filozofią markiza de Sade. Całość zamyka fragment poświęcony rozważaniom dotyczącym złego demiurga, a sięgający do myśli filozoficznej E. Ciorana