De financiële compensatie van de slachtoffers van transfusie-ongevallen : een poging om de discriminatie te verminderen – Synthese

19 p.ill.,Verschillende honderden mensen, die in de jaren 1980 in België door een bloedtransfusie werden besmet met het hepatitis C-of het HIV-virus, bleven tot op vandaag in de kou staan. De Minister van volksgezondheid vroeg het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) om voor hen een oplossing uit te werken. Het KCE beveelt aan om het Fonds voor Medische Ongevallen (FMO) de slachtoffers een forfaitaire schadevergoeding te laten uitbetalen. Omdat het gaat om vrij oude feiten, beveelt het KCE ook aan dat deze mensen het oorzakelijk verband tussen de transfusie en de besmetting niet zouden moeten bewijzen. Ze zouden enkel moeten aantonen dat ze in België een bloedtransfusie kregen en dat ze besmet zijn met het virus. De directe slachtoffers zouden dan een bedrag van €20.000 ontvangen, de secundaire slachtoffers €10.000 of €5.000. Geschat wordt dat voor de uitbetaling van deze vergoedingen een budget van € 67 miljoen nodig is, gespreid over een vijftiental jarenVOORWOORD 1 -- KERN BOODSCHAPPEN 2 -- SYNTHESE 4 -- 1. CONTEXT EN DOELSTELLINGEN VAN DIT RAPPORT 5 -- 1.1. VORIG KCE-RAPPORT (2010) 7 -- 1.2. DOELSTELLINGEN VAN HET HUIDIGE RAPPORT 7 -- 1.3. METHODOLOGIE 8 -- 2. MOGELIJKE DISCRIMINATIES 8 -- 2.1. DISCRIMINATIE M.B.T. HET TYPE VAN MEDISCH PROBLEEM 8 -- 2.2. DISCRIMINATIE M.B.T. HET MOMENT VAN BESMETTING 9 -- 2.3. DISCRIMINATIE M.B.T. HET TE VERGOEDEN SLACHTOFFER 10 -- 2.4. DISCRIMINATIE M.B.T. DE WIJZE VAN FINANCIËLE COMPENSATIE 11 -- 2.5. GEEN NIEUWE DISCRIMINATIE DOEN ONTSTAAN DOOR EEN GEBREK AAN INFORMATIE 12 -- 3. ENKELE VOORBEELDEN UIT HET BUITENLAND 12 -- 3.1. FRANKRIJK 13 -- 3.2. ZWEDEN 13 -- 3.3. ITALIË 13 -- 3.4. QUÉBEC 13 -- 3.5. ONTARIO 14 -- 4. NAAR EEN UITBREIDING VAN DE OPDRACHTEN VAN HET FMO 15 -- 5. KOSTPRIJS VAN DE NIEUWE WET 16 -- 5.1. INLEIDING 16 -- 5.2. GLOBALE FINANCIËLE LAST 16 -- AANBEVELINGEN 1