Coislin 136

ALEXIS COMNÈNE. réponse à Manuel StraboromanosGEORGES CEDRENUS. historiarum compendium (à partir de Michel Ier)MANUEL STRABOROMANOS. consolation à l'impératrice IrèneMANUEL STRABOROMANOS. correspondance avec Alexis ComnèneMICHEL ATTALIATE. historiaNumérisation effectuée à partir d'un document de substitution.1 (ff. 2-167) [GEORGES CEDRENUS, historiarum compendium] depuis les mots τῆς ἐξουσίας κἂν ἐκεῖνος διδομένην (éd. de Bonn, t. II, p. 43, 17 ss.). Tout ce qui précède manquait déjà au XIIIe siècle ; on y remédia a(f. 1r.v) par la copie du titre Σύνοψις ἱστοριῶν συγγραφεῖσα παρὰ Ἰωάννου Κουροπαλάτου καὶ μεγάλου δρουγγαρίου τῆς βίγλας τοῦ Σκυλίτζη et du prologue Τὴν ἐπιτομήν τῆς ἱστορίας — τῶν πεπραγμένων λάϐοιεν εἴδησιν (Montfaucon, p. 207-208 ; éd. de Bonn, t. I, p. 3-5) ; b(f. 1v) par une soudure entre les règnes de Nicéphore et de Michel Ier : Νικηφόρου τοῦ βασιλέως ἐν Βουλγαρίᾳ άναιρεθέντος, Σταυρακίου τε τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καιρίαν πληγέντος καὶ τῇ βασιλίδι ἀνασωθέντος καὶ μετὰ δύο μῆνας πρὸς τῇ βασιλείᾳ ἀποθεμένου καὶ τὴν ζωὴν ὁ κουροπαλάτης Μιχαὴλ ὁ τοῦ βασιλέως γαμϐρὸς — παρεχώρει (t. II, p. 43, 10-16). 2 (ff. 167v-239v) MICHEL ATTALIATE, historia (éd. de Bonn, 1853, d'après notre manuscrit). 3 (ff. 239v-242v) BASILE Ier, paraenesis ad Leonem filium (M. 107, XXI-LVI ; notre ms. est copié sur un exemplaire brouillé). 4 MANUEL STRABOROMANOS, correspondance avec Alexis Comnène. 1(ff. 243-246v) supplique à l'empereur ; inc. mut. ή]μᾶς εὖ τ ε πεποίηκε, des. οὐχ ὡς Περικλῆς εἰς δέον ἀνήλωσα. 2(ff. 246v-247) du même au même ; inc. Λόγον παῖδα έμὸν διδάξας ὅσα χρὴ λέγειν, des. τῆς τε σῆς φύσεως καὶ τῆς ἡμετέρας κακώσεως. 3(f. 247) réponse d'Alexis Comnène à Straboromanos ; inc. Οὐχὶ σὸς ὁ εἰς πρεσϐείαν σταλεὶς παῖς, des. ὡς ἀληθῶς ἐπαίνου ἀποφερόμενον. 4(ff. 247-249v) consolation à l'impératrice Irène pour la mort de son frère Michel Doucas, λόγος τοῦ (πρωτο)νοϐιλισσίμου Μανουήλ τοῦ Στραϐορωμάνου πρὸς τὴν δέσποιναν Εἰρήνην τὴν Δούκαιναν παραμυθητικὸς ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτ(ῆς) Μιχαὴλ σεϐαστοῦ τοῦ (πρωτο)στράτωρος. Ἀνεγνώσθ(η) δὲ ἐν Μωσυνουπόλ(ει) παρὰ τοῦ αὐτ(οῦ) Στραϐορωμάνου τὸ τῆς μεγάλ(ης) ἑταιρείας όφφίκιον τότε διέποντος (inc. Δόξωμεν ἄν τισι ἐπὶ τουτονὶ τὸν λόγον ὑπερήμερος ἔρχεσθαι.) La fin manque. — Michel Straboromanos grand hétairiarque est nommé dans l'Alexiade II, 5, 5 et 7 et dans Zonaras, 18, 19 (t. III, p. 726).anc. 24