Definite descriptions and nonexistent objects

Zgodnie z typowym, uproszczonym obrazem sporu Russella z Meinongiem, semantyka Meinonga jest co do swej struktury bardzo prosta, lecz ontologicznie kosztowna, zaś teoria Russella zawiera pewne bardzo kontrintuitywne komplikacje gramatyczne, jednak w zamian za to uwalnia nas od niemal wszystkich ontologicznych problemów. Jednak rzeczywisty stan rzeczy jest dużo bardziej skomplikowany. Z jednej strony okazuje się, że rozwiązanie Russella wcale nie jest tak ontologicznie niewinne, jak się to zwykle przedstawia. W szczególności zakłada ono ontologię platońską. Z drugiej strony teoria Meinonga okazuje się przy bliższym spojrzeniu dużo bardziej skomplikowana niż to wygląda na pierwszy rzut oka. Angażuje ona hierarchię przedmiotów o różnym stopniu kompletności, a w późniejszym okresie twórczości Meinonga struktura odniesienia intencjonalnego zaczyna przyjmować formę bardzo podobną do tej, którą proponował Russell w On Denoting.According to the usual, simplified picture of the Meinong-Russell controversy, Meinong’s semantics is structurally amazingly simple but ontologically very expensive, while Russell’s theory contains some counter-intuitive syntactic complications, but in exchange releases us from almost all ontological troubles. Now the reality is much more complex. On the one hand it turns out that the alleged ontological innocence of Russell’s solution has been highly exaggerated. In particular it assumes the platonic ontology of universal properties. On the other hand if we look closer, also Meinong’s theory turns out to be much more complicated than it looks at the first sight. It involves a hierarchy of objects exhibiting different degrees of completeness and in the later period of Meinong’s thought the structure of intentional reference takes form very similar to what has been proposed by Russell in On Denoting